كاهش دفعات تزريق داخل چشمي

من طرف **parmidas56** الثلاثاء أكتوبر 20, 2009 2:24 am

محققان کشور موفق به توليد يک سامانه دارورساني با رهايش طولاني براي داروي بواسيزوماب (اوستين) شدند که اين دارو در درمان ضايعات عروقي داخل چشم به کار مي رود و استفاده از اين سامانه باعث کاهش مصرف و تعداد دفعات تزريق دارو در چشم مي شود.

به گزارش مهر، دکتر بيژن ملائکه نيکويي محقق اين پروژه با بيان اين مطلب گفت: تزريق داخل ويتره چشم روشي متداول براي درمان موضعي بيماريهاي «سگمان» خلفي چشم محسوب مي شود. اين روش زماني به کار مي رود که به علت شدت ضايعه احتمال تخريب ويتره و يا رتين وجود دارد.
وي يکي از مزاياي تزريق داخل ويتره را امکان تامين غلظت دارو در داخل چشم دانست و افزود: علاوه بر اين، اين روش مي تواند عوارض جانبي دارو را به حداقل برساند. متاسفانه تزريق هاي مکرر داخل چشم امکان ايجاد خونريزي داخل ويتره، جدا شدگي شبکيه و آب مرواريد را به دنبال دارد به همين دليل ارائه يک سامانه دارورساني با رهايش طولاني دارو مي تواند خطرات اين روش را کاهش دهد.
ملائکه نيکويي با اشاره به اينکه اين سامانه دارويي با استفاده از نانو ليپوزوم هاي حاوي بواسيزوماب (اوستين) تهيه شده است، اظهار داشت: پس از تهيه ليپوزوم حاوي اوستين و کاهش اندازه اين ليپووزمها تا کمتر از 200 نانومتر، ويژگيهاي اين ليپوزومها را از نظر اندازه، درصد احتباس و نحوه آزادسازي دارو بررسي شد.
وي اضافه كرد: همچنين براي انجام مطالعات درون تني، پس از تزريق نانو ليپوزومهاي حاوي اوستين در چشم خرگوش، روند آزاد سازي دارو را در مدل حيواني، بررسي و با محلول تزريقي آن مقايسه کرديم. همچنين عوارض احتمالي چشمي اين دو شکل دارويي نيز بررسي شد.
به گفته اين محقق نتايج بررسيها نشان ‌داد که در شکل ليپوزومي، اين دارو نسبت به شکل متداول (محلول)، مدت بيشتري در چشم باقي مي ماند بنابراين با اين روش مي توان تعداد دفعات تزريق دارو را کمتر کرد.
اين پروژه در دانشکده داروسازي و با همکاري مرکز تحقيقات علوم دارويي دانشگاه علوم پزشکي انجام شد.