مباحث تغذیه بعد از آسیب های نخاعی
3 مشترك
صفحه 1 از 1
مباحث تغذیه بعد از آسیب های نخاعی
من طرف parmidas56 الأربعاء أبريل 29, 2009 12:21 am
مقدمه
مشخص شده است كه آسيب نخاعی حاصل از ضربه معمولا" بين افراد جوانی به وجود مي آيند که قبلا" دارای تغذيه مناسبی بوده اند، ولي به احتمال خيلي زياد بعد از ضايعه نخاعی تاثير تغذيه برروي بدن آنان افت پيدا می کند. اين افت احتمالا" ناشی از مجموعه "اثرات حاصل از تغيير متابوليسم بدن "و "انتخاب شيوه های زندگی بعد از آسيب نخاعی" می باشند. بسياری از عوارض ثانويه ناشي از ضايعات نخاعی نيز، با تغييرات ايجادشده در انرژی بدن، و متابوليسم قند( گلوکز)، چربی و ويتامين ها ارتباط دارند . بطوركلي ازجمله اين عوارض مي توان به مواردي مانند اضافه وزن نامناسب ، خطرات مربوط به بيماريهای قلبی عروقی، مقاومت انسولين و پوکی استخوان اشاره نمود.
دراين راستا،موثرترين فعاليتهای مربوط به حفظ سلامتی ،ازجمله اقدامات مرتبط با تغذيه ،که جهت ارتقاء سلامتی افراد در طولانی مدت موردنيازهستند، کمتر شناخته شده اند. با اين وجود، پرواضح است که تغذيه مناسب بعد از ضايعه نخاعی کمک می کند تا احتمال بروز بيماريها و عوارض حاصل از تغييرات متابوليسمی و روحی- روانی آنهاکاهش يابد. در اين مقاله خلاصه ای از موضوعات مرتبط با تغذيه افراد نخاعی که مراحل حاد را گذرانده اند،ذکر شده است.
عوارض مرتبط با وضعيت تغذيه افرادنخاعي
1- تغيير متابوليسم گلوکز
عوامل زيادی برروي افزايش خطر مقاومت انسولين و افزايش انسولين در خون (Hyperinsulinemia ) ، تحمل قند، بيماريهای قلبی عروقی و چاقی در افراد نخاعی تاثير دارند. عوامل مذکور معمولا" با" سطح و شدت ضايعه نورلوژيکی" افرادمرتبط هستند (Javierre و همکاران 2005). گمان بر اين است که کاهش حجم عضله و افزايش بافت چربی بعد از ضايعه نخاعی منجر به اختلال فزاينده درجذب قند شده و بر روی هموستازی( homeostasis ) قند كل بدن تاثير می گذارد (هموستازي به فرايندهائي اطلاق مي شود كه باعث حفظ تعادل فيزيولوژيكي بدن مي گردند:مترجم). ( Javierre و همكارانش 2005). وضعيت بيماری زائی آسيب نخاعی و شيوه زندگی افراد مبتلا، بر روی کنترل قند خون تاثير گذاشته و خطر عوارض و مرگ و مير ناشی از بيماريهای قلبی عروقی که عامل اصلی مرگ افراد نخاعی هستندرا افزايش می دهد. ( Arrowwood و همکاران 1987، Yekutiel و همکاران 1989، Javierr و همکاران 2005 ). در افراد نخاعی در همان اوايل آسيب يعني بعد از ضايعه، ناهنجاريهائی در متابوليسم چربی ايجاد می شود و معمولا" به مرور زمان افزايش پيدا می کنند ( Brenes و همکاران 1986، Bauman و همکاران 1992، Kocina سال 1997 و Szlachcic و همکاران 2000) .مقاومت انسولين و افزايش بيش از حد انسولين در خون hyperinsulinemia) )در پاسخ به گلوکزی که از راه دهان وارد بدن می شود، منجربه ايجاد ديابت مليتس diabetes mellitus) ) نوع دو و آترواسکروزيس و بيماری قلبی حاصل از ايسکمی در افراد نخاعی مي شوند. Duckworth) و همکاران 1983، Defronzo و همکاران 1991 و Bauman و همکاران 1992و Mohr و همکاران 2000 ) .
2-روده تحريک پذير
طي آسيب نخاعي تغييرات ايجادشده در دستگاه عصبی مرکزی يا محيطی، مي تواند منجر به تاخير در تخليه معده، طولانی شدن زمان عبور مدفوع در روده ها و ضعف در حرکت کولون گردد که در مجموع بعنوان "روده تحريک پذير" شناخته می شود. روده تحريک پذير بر روی کيفيت زندگی بيماران مبتلا به ضايعه نخاعی تاثير قابل توجهی دارد و می تواند باعث ناخوشی و حتی مرگ آنان شود ( Rotter, Correa سال 2000 ). مصرف فيبر رژيمی كافي ،می تواند به کنترل روده تحريک پذير بعد از ضايعه نخاعی کمک کند.
3-روده تحريک پذير و خطر عفونت های دستگاه ادراری
غذاهای موثربرفعاليت بدن، فرآورده هائی هستند که برای سلامتی بدن داراي فوايدزيادی هستند و مي توانند خطر بيماريهای مزمن را کاهش دهند( Health canada -سال 2002 ). عصاره کرانبری ( زغال اخته ) از آنجائی که برای خطر عفونت دستگاه ادراری مناسب است، می تواندجزو اين گروه ازمواد غذايی قرار گيرد.
4-زخمهای فشاری
زخمهای فشاری بعد از آسيب نخاعی بسيار شايع هستند و اگر کيفيت تغذيه فرد نامناسب باشد می تواند بهبودی زخمهای فشاری را با مشکل مواجه کرده و آنهارا در معرض خطر قرار دهد. در بيماران نخاعی مبتلا به زخمهای فشاری ميزان روی، آلبومين و پرآلبومين نسبت به افرادی که زخم فشاری ندارند، پائين تر است ( نتيجه اول تحقيق Cruse و همکاران سال 2000). نامناسب بودن کيفيت تغذيه، بهبودی زخمها را به تاخير انداخته يا حتي باعث می گردد ،بهبودی آنها کامل انجام نشود ( نتيجه دوم تحقيق Cruse و همکاران سال 2000 ) .
مشخص شده است كه آسيب نخاعی حاصل از ضربه معمولا" بين افراد جوانی به وجود مي آيند که قبلا" دارای تغذيه مناسبی بوده اند، ولي به احتمال خيلي زياد بعد از ضايعه نخاعی تاثير تغذيه برروي بدن آنان افت پيدا می کند. اين افت احتمالا" ناشی از مجموعه "اثرات حاصل از تغيير متابوليسم بدن "و "انتخاب شيوه های زندگی بعد از آسيب نخاعی" می باشند. بسياری از عوارض ثانويه ناشي از ضايعات نخاعی نيز، با تغييرات ايجادشده در انرژی بدن، و متابوليسم قند( گلوکز)، چربی و ويتامين ها ارتباط دارند . بطوركلي ازجمله اين عوارض مي توان به مواردي مانند اضافه وزن نامناسب ، خطرات مربوط به بيماريهای قلبی عروقی، مقاومت انسولين و پوکی استخوان اشاره نمود.
دراين راستا،موثرترين فعاليتهای مربوط به حفظ سلامتی ،ازجمله اقدامات مرتبط با تغذيه ،که جهت ارتقاء سلامتی افراد در طولانی مدت موردنيازهستند، کمتر شناخته شده اند. با اين وجود، پرواضح است که تغذيه مناسب بعد از ضايعه نخاعی کمک می کند تا احتمال بروز بيماريها و عوارض حاصل از تغييرات متابوليسمی و روحی- روانی آنهاکاهش يابد. در اين مقاله خلاصه ای از موضوعات مرتبط با تغذيه افراد نخاعی که مراحل حاد را گذرانده اند،ذکر شده است.
عوارض مرتبط با وضعيت تغذيه افرادنخاعي
1- تغيير متابوليسم گلوکز
عوامل زيادی برروي افزايش خطر مقاومت انسولين و افزايش انسولين در خون (Hyperinsulinemia ) ، تحمل قند، بيماريهای قلبی عروقی و چاقی در افراد نخاعی تاثير دارند. عوامل مذکور معمولا" با" سطح و شدت ضايعه نورلوژيکی" افرادمرتبط هستند (Javierre و همکاران 2005). گمان بر اين است که کاهش حجم عضله و افزايش بافت چربی بعد از ضايعه نخاعی منجر به اختلال فزاينده درجذب قند شده و بر روی هموستازی( homeostasis ) قند كل بدن تاثير می گذارد (هموستازي به فرايندهائي اطلاق مي شود كه باعث حفظ تعادل فيزيولوژيكي بدن مي گردند:مترجم). ( Javierre و همكارانش 2005). وضعيت بيماری زائی آسيب نخاعی و شيوه زندگی افراد مبتلا، بر روی کنترل قند خون تاثير گذاشته و خطر عوارض و مرگ و مير ناشی از بيماريهای قلبی عروقی که عامل اصلی مرگ افراد نخاعی هستندرا افزايش می دهد. ( Arrowwood و همکاران 1987، Yekutiel و همکاران 1989، Javierr و همکاران 2005 ). در افراد نخاعی در همان اوايل آسيب يعني بعد از ضايعه، ناهنجاريهائی در متابوليسم چربی ايجاد می شود و معمولا" به مرور زمان افزايش پيدا می کنند ( Brenes و همکاران 1986، Bauman و همکاران 1992، Kocina سال 1997 و Szlachcic و همکاران 2000) .مقاومت انسولين و افزايش بيش از حد انسولين در خون hyperinsulinemia) )در پاسخ به گلوکزی که از راه دهان وارد بدن می شود، منجربه ايجاد ديابت مليتس diabetes mellitus) ) نوع دو و آترواسکروزيس و بيماری قلبی حاصل از ايسکمی در افراد نخاعی مي شوند. Duckworth) و همکاران 1983، Defronzo و همکاران 1991 و Bauman و همکاران 1992و Mohr و همکاران 2000 ) .
2-روده تحريک پذير
طي آسيب نخاعي تغييرات ايجادشده در دستگاه عصبی مرکزی يا محيطی، مي تواند منجر به تاخير در تخليه معده، طولانی شدن زمان عبور مدفوع در روده ها و ضعف در حرکت کولون گردد که در مجموع بعنوان "روده تحريک پذير" شناخته می شود. روده تحريک پذير بر روی کيفيت زندگی بيماران مبتلا به ضايعه نخاعی تاثير قابل توجهی دارد و می تواند باعث ناخوشی و حتی مرگ آنان شود ( Rotter, Correa سال 2000 ). مصرف فيبر رژيمی كافي ،می تواند به کنترل روده تحريک پذير بعد از ضايعه نخاعی کمک کند.
3-روده تحريک پذير و خطر عفونت های دستگاه ادراری
غذاهای موثربرفعاليت بدن، فرآورده هائی هستند که برای سلامتی بدن داراي فوايدزيادی هستند و مي توانند خطر بيماريهای مزمن را کاهش دهند( Health canada -سال 2002 ). عصاره کرانبری ( زغال اخته ) از آنجائی که برای خطر عفونت دستگاه ادراری مناسب است، می تواندجزو اين گروه ازمواد غذايی قرار گيرد.
4-زخمهای فشاری
زخمهای فشاری بعد از آسيب نخاعی بسيار شايع هستند و اگر کيفيت تغذيه فرد نامناسب باشد می تواند بهبودی زخمهای فشاری را با مشکل مواجه کرده و آنهارا در معرض خطر قرار دهد. در بيماران نخاعی مبتلا به زخمهای فشاری ميزان روی، آلبومين و پرآلبومين نسبت به افرادی که زخم فشاری ندارند، پائين تر است ( نتيجه اول تحقيق Cruse و همکاران سال 2000). نامناسب بودن کيفيت تغذيه، بهبودی زخمها را به تاخير انداخته يا حتي باعث می گردد ،بهبودی آنها کامل انجام نشود ( نتيجه دوم تحقيق Cruse و همکاران سال 2000 ) .
parmidas56- همکار انجمن
-
Registration date : 2009-01-19
تعداد پستها : 2426
محل سكونت : nurs
مدل گوشي : 206
امتیاز : 4939
Admin- مديريت كل سايت
-
Registration date : 2009-01-10
تعداد پستها : 772
Age : 41
محل سكونت : شيراز
مدل گوشي : N95 8GB
امتیاز : 852 -
ادامه بحث تغذیه
من طرف parmidas56 الأربعاء أبريل 29, 2009 11:59 pm
-پوکی استخوان
استئوپروزيس يا پوکی استخوان از عوارض شايع ضايعات نخاعی است که منجر به شکننده شدن استخوان و احتمال خطر شکستگی آن می گردد. ( Warden و همکاران 2001 ) .به همين دليل، راهبردهای داروئی و ساير اقدامات کنترلی و مصرف مکمل های غذائی نظير کلسيم و ويتامين D می تواند در سلامت استخوان ها، بعد از ضايعه نخاعی نقش داشته باشد.
تاثير برنامه های غذايی بر روی چاقی و سلامتی
بهم خوردن تعادل انرژی
چاقی يکی از شايعترين عوارض ثانويه ضايعات نخاعی مزمن محسوب مي شود و با اختلالات متابوليسمی زيان باري همراه است.بطوركلي برای داشتن وزن مناسب، بايستی تعادل انرژی در بدن ( از طريق يکسان بودن جذب و مصرف آن ) حفظ شود. ميزان مصرف انرژی کل روزانه از طريق عواملي مانند ميزان متابوليسم بدن درحالت استراحت ،ميزان فعاليت بدنی و اثرحرارتي غذا(يعني ميزان كالري حاصل ازغذاها) تعيين می شود.هر کدام از اين عوامل، بعد از ضايعه نخاعی تغيير پيدا می کنند .بنابراين توجه به آنها می تواند باعث حفظ تعادل انرژی بدن شود. برآورد شده است که ميزان متابوليسم بدن درحالت استراحت ،نزد افراد مبتلا به آسيب های نخاعی مزمن، حدود 12 تا 27 درصد کمتر از همسانان سالم آنان است ،که بطور کلی مهمترين دليل آن کاهش حجم چربی آزاد بدن و تقليل فعاليت دستگاه عصبی سمپاتيک می باشد ( Pencharz, Buchholz در سال 2004 ). معمولا" ميزان فعاليت بدنی افراد نخاعی از ميزان آن در همسانان سالم آنان پائينتر است ( Pencharz, Buchholz 2004 ) .در ضمن، اثر حرارتی غذاها در افراد مبتلا به آسيب نخاعی نسبت به افراد همسان آنان که قادر به کنترل بدن خود هستند، کمتر گزارش شده است. ( Monroe و همکاران سال 1998 ). عدم مصرف رژيم غذايی مناسب بعد از آسيب نخاعی ، باعث می شود که جذب انرژی روزانه به آسانی از مصرف آن بيشتر شود، بدين ترتيب افراد نخاعی که مستعد چاقی هستند ،اضافه وزن نامناسبی پيدا خواهند کرد. ( Cox و همکاران 1985 ).
تغييرات ايجاد شده در مصرف انرژی هنگام استراحت بعد از ضايعات حاد، برآورد دقيق نياز انرژی روزانه افراد نخاعی را با مشکل مواجه سازد. محاسبات معتبری وجود دارند که می توانند جهت تعيين ميزان متابوليسم بدن افراد سالم در زمان استراحت مورد استفاده قرار گيرند و بوسيله آنها می توان تا حد خيلی زيادی نيازبه انرژی افراد نخاعی را تخمين زد. ( Pencharz,Buchholz سال 2004 ) به همين دليل، پيشنهاد شده است که ميزان نياز به انرژی افراد ضايعه نخاعی، با بهترين روش يعنی از طريق" کالری سنجی غير مستقيم، با استفاده از کارت متابوليسم" تعيين گردد ( Hadley سال 2002 ). امااز آنجائی که تمامی مراکز بهداشتی دارای کارتهای متابوليسم جهت اندازه گيری ميزان متابوليسم زمان استراحت نيستند، محاسبات معتبر خاصی برای گروه افراد نخاعی مورد نياز است.
اما بايدتوجه داشت که عليرغم تاکيدات همه جانبه ای که بر روی خطرات چاقی در افراد نخاعی شده، تحقيقات محدودی جهت پرداختن به اين موضوع بعمل آمده است. بطوری که در مورد "روشهای غلبه بر کاهش وزن افراد نخاعی" نيز اطلاعات زيادی در دست نمی باشد. درضمن، دوره های آموزشی محدودی در مورد موضوعات "تغذيه و کنترل وزن گروههای در معرض خطر "وجود دارد. ( Chen و همکارانش در سال 2006 )
استئوپروزيس يا پوکی استخوان از عوارض شايع ضايعات نخاعی است که منجر به شکننده شدن استخوان و احتمال خطر شکستگی آن می گردد. ( Warden و همکاران 2001 ) .به همين دليل، راهبردهای داروئی و ساير اقدامات کنترلی و مصرف مکمل های غذائی نظير کلسيم و ويتامين D می تواند در سلامت استخوان ها، بعد از ضايعه نخاعی نقش داشته باشد.
تاثير برنامه های غذايی بر روی چاقی و سلامتی
بهم خوردن تعادل انرژی
چاقی يکی از شايعترين عوارض ثانويه ضايعات نخاعی مزمن محسوب مي شود و با اختلالات متابوليسمی زيان باري همراه است.بطوركلي برای داشتن وزن مناسب، بايستی تعادل انرژی در بدن ( از طريق يکسان بودن جذب و مصرف آن ) حفظ شود. ميزان مصرف انرژی کل روزانه از طريق عواملي مانند ميزان متابوليسم بدن درحالت استراحت ،ميزان فعاليت بدنی و اثرحرارتي غذا(يعني ميزان كالري حاصل ازغذاها) تعيين می شود.هر کدام از اين عوامل، بعد از ضايعه نخاعی تغيير پيدا می کنند .بنابراين توجه به آنها می تواند باعث حفظ تعادل انرژی بدن شود. برآورد شده است که ميزان متابوليسم بدن درحالت استراحت ،نزد افراد مبتلا به آسيب های نخاعی مزمن، حدود 12 تا 27 درصد کمتر از همسانان سالم آنان است ،که بطور کلی مهمترين دليل آن کاهش حجم چربی آزاد بدن و تقليل فعاليت دستگاه عصبی سمپاتيک می باشد ( Pencharz, Buchholz در سال 2004 ). معمولا" ميزان فعاليت بدنی افراد نخاعی از ميزان آن در همسانان سالم آنان پائينتر است ( Pencharz, Buchholz 2004 ) .در ضمن، اثر حرارتی غذاها در افراد مبتلا به آسيب نخاعی نسبت به افراد همسان آنان که قادر به کنترل بدن خود هستند، کمتر گزارش شده است. ( Monroe و همکاران سال 1998 ). عدم مصرف رژيم غذايی مناسب بعد از آسيب نخاعی ، باعث می شود که جذب انرژی روزانه به آسانی از مصرف آن بيشتر شود، بدين ترتيب افراد نخاعی که مستعد چاقی هستند ،اضافه وزن نامناسبی پيدا خواهند کرد. ( Cox و همکاران 1985 ).
تغييرات ايجاد شده در مصرف انرژی هنگام استراحت بعد از ضايعات حاد، برآورد دقيق نياز انرژی روزانه افراد نخاعی را با مشکل مواجه سازد. محاسبات معتبری وجود دارند که می توانند جهت تعيين ميزان متابوليسم بدن افراد سالم در زمان استراحت مورد استفاده قرار گيرند و بوسيله آنها می توان تا حد خيلی زيادی نيازبه انرژی افراد نخاعی را تخمين زد. ( Pencharz,Buchholz سال 2004 ) به همين دليل، پيشنهاد شده است که ميزان نياز به انرژی افراد ضايعه نخاعی، با بهترين روش يعنی از طريق" کالری سنجی غير مستقيم، با استفاده از کارت متابوليسم" تعيين گردد ( Hadley سال 2002 ). امااز آنجائی که تمامی مراکز بهداشتی دارای کارتهای متابوليسم جهت اندازه گيری ميزان متابوليسم زمان استراحت نيستند، محاسبات معتبر خاصی برای گروه افراد نخاعی مورد نياز است.
اما بايدتوجه داشت که عليرغم تاکيدات همه جانبه ای که بر روی خطرات چاقی در افراد نخاعی شده، تحقيقات محدودی جهت پرداختن به اين موضوع بعمل آمده است. بطوری که در مورد "روشهای غلبه بر کاهش وزن افراد نخاعی" نيز اطلاعات زيادی در دست نمی باشد. درضمن، دوره های آموزشی محدودی در مورد موضوعات "تغذيه و کنترل وزن گروههای در معرض خطر "وجود دارد. ( Chen و همکارانش در سال 2006 )
جدول1-مصرف انرژي واضافه وزني/چاقي
محققان وسال تحقيق كشور،امتيازبندي، طرح تحقيقات، اندازه كل نمونه | روشها | نتايج |
Chenوهمكارانش.2006 امريكا،Downs & Black=16 قبل-بعد اوليهN=17،نهائيN=16 | ويژگي جمعيت:جنسيت:مرد=9نفر،زن=7نفر،نخاعي، ASIA:A-D:سابقه چاقي /اضافه وزني درخانواده ،بله=11،نه=5 روش كار:شركت دركلاسهايي كه برروي تغذيه وفعاليتهاي بدني جهت كنترل وزن،كاهش وزن تمركزداشتندبه ميزان 12هفته(90دقيقه درهفنه)،وشركت درجلسات معرفي تمرينات بدني به مدت 6هفته(هرجلسه 30دقيقه) نتايج عمل: ارزيابي وضعيت روحي رواني، رفتارهاي تغذيه اي،بهبودشرايط رواني | 1-درحين اجراي تحقيق:14نفرازافرادتحت مطالعه كاهش وزن پيداكردند .(2/4=±7/2كيلوگرم) 2-كاهش هاي ثبت شده: درBMI(p<0.05)،دوركمر(p<0.0005)،دورگردن(p<0.02)،ضخامت چين هاي پوست(p<0.02) 3-ميزانHDLبطورقابل توجهي كاهش يافت. 4-پيگيريهاي بعداز اجرا(n=13):6نفربه كاهش وزن خودادامه دادندwt(2.1±1.  ،4نفربدون تغيير،3نفروزن گرفتند(3.0±2.2كيلوگرم) |
parmidas56- همکار انجمن
- Registration date : 2009-01-19
تعداد پستها : 2426
محل سكونت : nurs
مدل گوشي : 206
امتیاز : 4939
ادامه
من طرف parmidas56 الخميس أبريل 30, 2009 12:05 am
Chen و همکارانش (سال 2006 ) مطالعه ای را جهت "ارزيابی ميزان تاثير برنامه کاهش وزن بر روی وزن بدن، شاخص حجم بدن، اندازه دور گردن و کمر، ضخامت چين پوستی، ميزان حجم چربی بدن، حجم عضلانی، ميزان تركم مواد معدنی استخوان، فشار خون، چربی های موجوددر سرم خون، هموگلوبين، آلبومين، عادات غذائی، آگاهي افرادازمسائل تغذيه، دفع مدفوع و شاخص های وضعيت روانی" انجام داد ه اند.
تشريح تحقيق:
طی اين مطالعه 16 نفر از مبتلايان به ضايعات نخاعی مزمن که دارای اضافه وزن يا چاقی بودند،تحت يک برنامه عملياتی کامل موردبررسي قرار گرفتند. ( 15 نفر از آنان ضايعه نخاعی حاصل از ضربه و يک نفر نيز مبتلا به Spina bifida بود). افراد تحت مطالعه در جلسات مشاوره ای 90 دقيقه ای بصورت يکبار در هفته و بمدت 12 هفته شرکت داده شدندو درمرحله مقدماتي بوسيله متخصصين تغذيه معتبري راهنمائی شدند،و طي آن رژيم غذايی مصرفي اين افراد بر مصرف غذاهای غنی از فيبر و مغذی و کم حجم ( ميوه، سبزيجات، غلات، حبوبات) و تعديل مصرف گوشت، پنير، قند و شکر و چربی سوق داده شد. (weinsier و همکارانش - 1983) . برنامه مذکور شامل "انجام حركات ورزشي و تغيير شيوه زندگي"نيز مي شد. نتايج گزارشات حاصله ، متوسط ميزان کاهش وزن را به ميزان، 5/3 کيلوگرم(يعنی 8/3 درصد از وزن اوليه ) نشان دادند ودرنتيجه شاخص جرم بدن(شاخصي است كه درارزيابي چاقي وكاستي وزن بكارمي آيدوعبارتست ازنسبت وزن برحسب كيلوگرم به قدبرحسب كيلوگرم:توضيح مترجم)، اندازه های ابعاد بدن ( anthropometrie ) و ميزان توده چربی بدن کاهش قابل ملاحظه ای داشتند. بااين حال حجم عضلاني، هموگلوبولين، آلبومين و ميزان مواد معدنی استخوان حفظ شده بودند. هيچ تغيير چشمگيری در ميزان فشار خون يا کلسترول LDL وجود نداشت. ولي ميزان کلسترول HDL آنان کاهش پيدا کرده بود.بطوركلي بين ميزان کاهش وزن و کاهش اندازه دور کمر، با بهبود کيفيت رژيم غذائی و مصرف مواد مغذی مناسب، افزايش مصرف فيبر و کاهش زمان مورد نياز جهت دفع مدفوع، يک ارتباط ديده مي شد. همچنين تغييراتي در وضعيت جسمی و روانی افرادنيز گزارش گردید.
نتيجه گيری:
مدارکی در چهار سطح تحقيقاتي وجود دارند (حاصل از آزمونهاي قبل و بعد) كه نشان مي دهند برنامه هاي عملي ،مرکب از" رژيم غذائی" و "فعاليت بدنی" بر روی کاهش وزن افراد نخاعی مبتلا به اضافه وزن موثر هستند.
ارتقاء وحفظ سلامتي
بطوركلي درمورد فعاليتهای مهم مربوط به حفظ سلامتی ،ازجمله اقدامات مرتبط با تغذيه ،که جهت ارتقاء سلامتی افرادنخاعي در طولانی مدت ضروري هستند، کمتر كار شده است.دراين راستا، يک برنامه کلی توسط Zemper و همکارانش در سال 2003 جهت مطالعه، ايجاد، اجرا و ارزيابی ارائه شده است.
تشريح تحقيق:
طی اين مطالعه 16 نفر از مبتلايان به ضايعات نخاعی مزمن که دارای اضافه وزن يا چاقی بودند،تحت يک برنامه عملياتی کامل موردبررسي قرار گرفتند. ( 15 نفر از آنان ضايعه نخاعی حاصل از ضربه و يک نفر نيز مبتلا به Spina bifida بود). افراد تحت مطالعه در جلسات مشاوره ای 90 دقيقه ای بصورت يکبار در هفته و بمدت 12 هفته شرکت داده شدندو درمرحله مقدماتي بوسيله متخصصين تغذيه معتبري راهنمائی شدند،و طي آن رژيم غذايی مصرفي اين افراد بر مصرف غذاهای غنی از فيبر و مغذی و کم حجم ( ميوه، سبزيجات، غلات، حبوبات) و تعديل مصرف گوشت، پنير، قند و شکر و چربی سوق داده شد. (weinsier و همکارانش - 1983) . برنامه مذکور شامل "انجام حركات ورزشي و تغيير شيوه زندگي"نيز مي شد. نتايج گزارشات حاصله ، متوسط ميزان کاهش وزن را به ميزان، 5/3 کيلوگرم(يعنی 8/3 درصد از وزن اوليه ) نشان دادند ودرنتيجه شاخص جرم بدن(شاخصي است كه درارزيابي چاقي وكاستي وزن بكارمي آيدوعبارتست ازنسبت وزن برحسب كيلوگرم به قدبرحسب كيلوگرم:توضيح مترجم)، اندازه های ابعاد بدن ( anthropometrie ) و ميزان توده چربی بدن کاهش قابل ملاحظه ای داشتند. بااين حال حجم عضلاني، هموگلوبولين، آلبومين و ميزان مواد معدنی استخوان حفظ شده بودند. هيچ تغيير چشمگيری در ميزان فشار خون يا کلسترول LDL وجود نداشت. ولي ميزان کلسترول HDL آنان کاهش پيدا کرده بود.بطوركلي بين ميزان کاهش وزن و کاهش اندازه دور کمر، با بهبود کيفيت رژيم غذائی و مصرف مواد مغذی مناسب، افزايش مصرف فيبر و کاهش زمان مورد نياز جهت دفع مدفوع، يک ارتباط ديده مي شد. همچنين تغييراتي در وضعيت جسمی و روانی افرادنيز گزارش گردید.
نتيجه گيری:
مدارکی در چهار سطح تحقيقاتي وجود دارند (حاصل از آزمونهاي قبل و بعد) كه نشان مي دهند برنامه هاي عملي ،مرکب از" رژيم غذائی" و "فعاليت بدنی" بر روی کاهش وزن افراد نخاعی مبتلا به اضافه وزن موثر هستند.
ترکيبی از برنامه هاي" رژيم غذايی" و" فعاليت بدنی" می تواند به بيماران نخاعي کمک کند ،تا بدون اينکه سلامت عمومی بدن و حجم کلی عضلات بدن آنان در معرض خطر قرار گيرد، وزن خودرا كاهش دهند. |
ارتقاء وحفظ سلامتي
بطوركلي درمورد فعاليتهای مهم مربوط به حفظ سلامتی ،ازجمله اقدامات مرتبط با تغذيه ،که جهت ارتقاء سلامتی افرادنخاعي در طولانی مدت ضروري هستند، کمتر كار شده است.دراين راستا، يک برنامه کلی توسط Zemper و همکارانش در سال 2003 جهت مطالعه، ايجاد، اجرا و ارزيابی ارائه شده است.
جدول 2: تاثيراقدامات مربوط به مسائل تغذيه و نيازهای سلامتی در طولانی مدت برای افراد بعد از ضايعه نخاعی
محققان وسال تحقيق كشور،امتيازبندي، طرح تحقيقات، اندازه كل نمونه | روشها | نتايج |
emper وهمكارانش،2003 امريكا،PEDro=8،RCT ابتدائيN=76،نهائيN=43 | ويژگي جمعيت:جنسيت:مرد=50نفر،زن=13نفر سن:22تا80سال،مدت زمان ضايعه:1تا49سال،داراي ضايعه نخاعي كامل/ناقص ، روش كار:افرادتحت مطالعه دريك دوره كارگاههاي آموزشي(6جلسه 4ساعته)طي يك دوره سه ماهه هدف:بهبوداطلاعات وتحقيقات ،بررسي نموداري شيوه هاي ارتقاء سلامتي زندگي(HPLP)، شاخصهاي شرايط ثانويه،شاخص توانائي خودافراددربرنامه هاي سلامتي (SAHP)، شاخص استرسهاي دريافتي ،و تكميل پرسشنامه وضعيت فعاليتهاي بدني افرادناتوان(PADS) | 1-امتيازبندي گروههاي تحت مطالعه براساس: بهبود SAHP بعدازاجراي طرح (P<0.05) .همچنين برمبناي HLPH (امتيازكل) وباتوجه به امتيازبندي عوامل موثربر شاخصهاي بهداشتي HPLP (P<0.001) . 2-امتيازبندي گروههاي تحت مطالعه بعدازبهبودروشهاي HELP(عوامل موثربرتغذيه)(p<0.05). 3- تعيين ميانگين امتيازات براي گروههاي تحت مطالعه كه بطورقابل ملاحظه اي HPLP وعوامل موثربركنترل استرس رااصلاح نموده اند.(p=0.001).همچنين بهبود وضعيت استرس درگروههاي تحت درمان ،نشان دهنده كاهش استرس است. (p<0.05). 4-تعيين امتياز بهبود فعاليت هاي جسمي بعداراجراي طرح تنهابراي گروه تحت مطالعه(p=0.001).بعدازاجراي طرح هيچ تفاوت قابل توجهي درموردPADS هردوگروه گزارش نشد. 5-ميزان شاخص شرايط ثانويه بعدازاجراي طرح براي گروههاي تحت مطالعه كاهش يافت (p=o.oo1)،كه نشان مي دادعوارض ثانويه كمتروضعيفترشده بودند.تعدادعوارض ثانويه بعدازاجراي طرح براي گروههاي تحت مطالعه كاهش داشت.(p<0.01). |
parmidas56- همکار انجمن
- Registration date : 2009-01-19
تعداد پستها : 2426
محل سكونت : nurs
مدل گوشي : 206
امتیاز : 4939
ادامه
من طرف parmidas56 الخميس أبريل 30, 2009 12:07 am
تشريح تحقيق
در اين مطالعه، 43 نفر از افراد بزرگسال مبتلا به آسيب نخاعی بطور تصادفی انتخاب شدندتا جهت بررسی وکنترل گروهی تحت ارزيابی قرار گيرند. اين گروه تحت مطالعه، در شش كارگاه سلامتی نيم روزه ، بمدت بيش از 3 ماه شرکت داده شدند که موضوعاتی ازجمله تغذيه، فعاليت بدنی، کنترل شيوه زندگی و پيشگيری از عوارض ثانويه شامل مي شدند.در ميان ساير اقدامات ، کلسترول كل و شاخص جرم بدن نيز مورد ارزيابی قرار گرفتند.
نمودارهاي مقايسه اي" تاثيرشيوه زندگی برارتقاء سلامتی" جهت ارزيابی تغذيه و ساير عادات ارتقاء سلامتی مورد استفاده قرار گرفت. در اين نمودارها، وضعيت تغذيه بعنوان يک مقياس تابع برای گروه تحت مطالعه ثبت شد. ميانگين مقادير شاخص جرم بدن در هر دو گروه واقعا" افزايش نشان مي داد. مقادير کل کلسترول نيز در هر دو گروه بالابود.(مطالعه مذکور تنها برای کلسترول کل گزارش شده بود و تغييرات مقادير کلسترول HDL,LDL راشامل نمي شد ). درمجموع بهبود قابل ملاحظه ای در رابطه وضعيت تغذيه و رفتارهای مربوط وزن بدن گزارش شد.
توجهات تغذيه ای در مورد چربی های مضر موجود در خون
1. مشاوره تغذيه در مورد چربی های مضر موجود درخون و خطر بيماریهاي قلبی و عروقی
بيماريهای قلبی عروقی، در بيماران نخاعی بطور ناگهانی خود را نشان مي دهند و از شايعترين علل مرگ در بين افرادی هستند که بعد از ضايعه نخاعی بيشتر از 30 سال عمر کرده اند وبطوركلي عامل فوت 45درصد از تمامی مرگهای افراد نخاعی به حساب می آيند ( Devivo و همکاران سال 1999 ). طی مدت کوتاهی بعد از ضايعه نخاعی يكسري ناهنجاريها در متابوليسم چربی نزد افراد نخاعی، ايجاد مي شود كه معمولا" با گذشت زمان شدت مي يابند (Brenes و همکاران 1986، Bauman و همکاران 1992، Kocina سال 1997 ، szlachcic و همکارانش سال 2000 ). عليرغم خطر بالاي بيماریهاي قلبي-عروقي و مرگ و مير حاصل از آن نزد افراد نخاعی، مطالعات چندانی در مورد اثرات مفيد اقدامات کاهش دهنده خطرواصلاح عوامل موثربرآن بعمل نيامده است و آندسته ازمطالعات موجود نيز تنها محدودبه تاثير اجرای فعاليتهای بدنی مي باشد. دراين راستا تحقيقي بعمل آمده كه به بحث "اهميت مشاوره تغذيه در بهبود وضعيت چربيهای مضر موجود در خون افراد نخاعی" پرداخته است.
جدول 3-اثر مشاوره تغذيه بر روی ميزان چربيهای مضر موجود در خون و خطر بيماريهای قلبی عروقی
شرح تحقيقات بعمل آمده
Szlachcic و همکارانش در سال 2001، اثرات آموزش در مورد رژيم های غذائی را حداقل 2 سال بعد از ضايعه و نزد کسانی که بطور متوسط ميزان کلسترول آنان افزايش داشته (بايد کمتر از 200 ميلی گرم در هردسي ليترباشد) ، تحت ارزيابی قرار دادند و کاهش های قابل ملاحظه ای را در کلسترول کل و کلسترول LDLگزارش کردند. آن دسته ازافرادي كه ارزيابی شدندو مقادير کلسترول کل آنها بيشتر از 2/5 ميلی مول بر ليتر ( 200 ميلی گرم بر دسي ليتر ) ( 86= N گروه کنترل ) بود، جهت مشاوره به متخصصين رسمی تغذيه ارجاع شدند. به خصوص اينكه، براساس مشاوره های بعمل آمده افرادمذبوربايد مصرف روزانه چربی خودرا به کمتر از 30درصد کل انرژی روزانه، مصرف روزانه چربيهاي اشباع شده رابه کمتر از10درصد، مصرف روزانه کلسترول به کمتر از 300 ميلی گرم و همچنين ميزان مصرف كالري خودرا به 60درصد که بصورت کربوهيدرات مصرف مي شدند، محدود مي نمودند. افرادی که در گروه تحت درمان قرار داشتند، توسط يک متخصص تغذيه حداقل دوبار ويزيت می شدند تا تغذيه مطلوب آنان مورد ارزيابی قرار داشه باشد. اما 136 نفر از افراد باقيمانده ( به عنوان گروه تحت کنترل ) مشاوره تغذيه ای دريافت نکردند.
افرادی که در گروه تحت درمان قرار داشتند، بطور دقيق و به مدت طولانی تری زير نظر قرار گرفتند و نسبت به ساير افراد گروه کنترل ،سالهای بيشتری را بعد از آسيب بسر بردند. برهمين اساس تغييرات ايجادشده در نمودارهاي مربوط به لیپيدخون آنان مورد تجزيه وتحليل قرارگرفت و تفاوتهابرحسب سن و مدت زمان بعد از آسيب ، کنترل گرديد. خلاصه ای از نتايج حاصله به اين شرح ارائه گرديد:
کلسترول کل: در گروه تحت درمان بطور چشمگيری کاهش نشان می داد،درحالي كه در گروه تحت کنترل مختصري افزايش نشان می داد.همچنين در 69درصد از افراد تحت درمان کاهش نشان می داد که در مقايسه با آن اين ميزان در گروه کنترل 43درصد بود.
LDL ، در گروه تحت درمان، سير نزولی قابل ملاحظه ای داشت ،در حاليکه در گروه تحت کنترل، افزايش چندانی بين حد مرزی و پيگيری شده نشان نمی داد.همچنين در گروه تحت درمان، 67درصد کاهش LDL داشتند که در مقايسه با آن 47درصد افراد گروه تحت کنترل را شامل می شد.
HDL ،با وجود اينکه هيچ تغيير قابل ملاحظه ای در هر دو گروه نداشت، اما دريک سوم از افراد هر دو گروه، مقادير HDL-C آنان، کمتر از مقدار توصيه شده در حد مرزی بود.
تری گليسريد ( TG) ،اگر چه ميانگين مقادير تری گليسريد، تحت تاثير معاينات گروه قرار گرفته بود، اماباتجزيه و تحليل متغيرها در هر دو گروه، تفاوت چندانی بين مقادير اوليه و مقادير بعدی که پيگيری شده بود، به چشم نمي خورد، ولی در 60درصد از گروه تحت درمان و 45درصد از گروه تحت کنترل ، مقادير TG کاهش نشان مي داد.
در اين مطالعه، 43 نفر از افراد بزرگسال مبتلا به آسيب نخاعی بطور تصادفی انتخاب شدندتا جهت بررسی وکنترل گروهی تحت ارزيابی قرار گيرند. اين گروه تحت مطالعه، در شش كارگاه سلامتی نيم روزه ، بمدت بيش از 3 ماه شرکت داده شدند که موضوعاتی ازجمله تغذيه، فعاليت بدنی، کنترل شيوه زندگی و پيشگيری از عوارض ثانويه شامل مي شدند.در ميان ساير اقدامات ، کلسترول كل و شاخص جرم بدن نيز مورد ارزيابی قرار گرفتند.
نمودارهاي مقايسه اي" تاثيرشيوه زندگی برارتقاء سلامتی" جهت ارزيابی تغذيه و ساير عادات ارتقاء سلامتی مورد استفاده قرار گرفت. در اين نمودارها، وضعيت تغذيه بعنوان يک مقياس تابع برای گروه تحت مطالعه ثبت شد. ميانگين مقادير شاخص جرم بدن در هر دو گروه واقعا" افزايش نشان مي داد. مقادير کل کلسترول نيز در هر دو گروه بالابود.(مطالعه مذکور تنها برای کلسترول کل گزارش شده بود و تغييرات مقادير کلسترول HDL,LDL راشامل نمي شد ). درمجموع بهبود قابل ملاحظه ای در رابطه وضعيت تغذيه و رفتارهای مربوط وزن بدن گزارش شد.
نتيجه گيری مدرکی در يک سطح تحقيقاتي( براساس يک RCT ) وجود دارد که نشان مي دهد، رفتارهاي مربوط به بهبودوضعيت سلامتی زندگي، بعد از اجرای يك برنامه کلی که جهت ارتقاءبهداشت افراد نخاعی تنظيم می شوند، بهبود می يابند. |
شرکت افراد نخاعی در يک برنامه کلی سلامتی، برروی بهبود وضعيت تغذيه و رفتارهای مربوط به وزن آنان تاثيرات مثبتي دارد. |
توجهات تغذيه ای در مورد چربی های مضر موجود در خون
1. مشاوره تغذيه در مورد چربی های مضر موجود درخون و خطر بيماریهاي قلبی و عروقی
بيماريهای قلبی عروقی، در بيماران نخاعی بطور ناگهانی خود را نشان مي دهند و از شايعترين علل مرگ در بين افرادی هستند که بعد از ضايعه نخاعی بيشتر از 30 سال عمر کرده اند وبطوركلي عامل فوت 45درصد از تمامی مرگهای افراد نخاعی به حساب می آيند ( Devivo و همکاران سال 1999 ). طی مدت کوتاهی بعد از ضايعه نخاعی يكسري ناهنجاريها در متابوليسم چربی نزد افراد نخاعی، ايجاد مي شود كه معمولا" با گذشت زمان شدت مي يابند (Brenes و همکاران 1986، Bauman و همکاران 1992، Kocina سال 1997 ، szlachcic و همکارانش سال 2000 ). عليرغم خطر بالاي بيماریهاي قلبي-عروقي و مرگ و مير حاصل از آن نزد افراد نخاعی، مطالعات چندانی در مورد اثرات مفيد اقدامات کاهش دهنده خطرواصلاح عوامل موثربرآن بعمل نيامده است و آندسته ازمطالعات موجود نيز تنها محدودبه تاثير اجرای فعاليتهای بدنی مي باشد. دراين راستا تحقيقي بعمل آمده كه به بحث "اهميت مشاوره تغذيه در بهبود وضعيت چربيهای مضر موجود در خون افراد نخاعی" پرداخته است.
جدول 3-اثر مشاوره تغذيه بر روی ميزان چربيهای مضر موجود در خون و خطر بيماريهای قلبی عروقی
محققان وسال تحقيق كشور،امتيازبندي، طرح تحقيقات، اندازه كل نمونه | روشها | نتايج |
Szlachcic و همکارانش سال 2001 امريكا،Downs & Black=20 بررسي آزمايشات درآينده N=222 | ويژگي جمعيت:جنسيت:مرد=198نفر، زن=24نفر حداقل 2سال بعدازضايعه، داراي ضايعه نخاعي كامل/ناقص ، روش كار:افرادتحت مطالعه اي كه ميزان كلسترول آنها<200ميلي گرم بردسي ليتر(n=86)بود،به مشاورين تغذيه ارجاع شدندكه مصرف غذاي روزانه بصورت زير به آنان،توصيه شد:چربي كل >30درصدازكيلوكالري ،چربيهاي اشباع شده> 10درصدكيلوكالري،كلسترول>30درصد كيلوكالري،كربوهيدرات=60درصدازكيلوكالري.وضعيت آن دوبارموردارزيابي قرارگرفت .بقيه افراد نيز،نقش گروه كنترل راانجام دادند. نتيجه اقدامات:تغييرنموداروضعيت چربي بدن | 1-ميزان كلسترول درگروهي كه مشاوره شده بودند،كاهش يافت(از234به 224ميلي گرم بردسي ليتر،p<0.001)ودرگروه كنترل مختصري افزايش نشان مي داد.(از162به166ميلي گرم بردسي ليتر،p=0.004). 2-ميزانLDL درگروه مشاوره شده كاهش داشت(از159به151ميلي گرم بر دسي ليتر،p=0.004)ولي دربين گروه كنترل بطورقابل ملاحظه اي تغييرنكرد. 3-هيچكدام ازگروهها تغييرات قابل ملاحطه اي را درميزان HDLياتردگليسيريدها تجربه نكردند. |
شرح تحقيقات بعمل آمده
Szlachcic و همکارانش در سال 2001، اثرات آموزش در مورد رژيم های غذائی را حداقل 2 سال بعد از ضايعه و نزد کسانی که بطور متوسط ميزان کلسترول آنان افزايش داشته (بايد کمتر از 200 ميلی گرم در هردسي ليترباشد) ، تحت ارزيابی قرار دادند و کاهش های قابل ملاحظه ای را در کلسترول کل و کلسترول LDLگزارش کردند. آن دسته ازافرادي كه ارزيابی شدندو مقادير کلسترول کل آنها بيشتر از 2/5 ميلی مول بر ليتر ( 200 ميلی گرم بر دسي ليتر ) ( 86= N گروه کنترل ) بود، جهت مشاوره به متخصصين رسمی تغذيه ارجاع شدند. به خصوص اينكه، براساس مشاوره های بعمل آمده افرادمذبوربايد مصرف روزانه چربی خودرا به کمتر از 30درصد کل انرژی روزانه، مصرف روزانه چربيهاي اشباع شده رابه کمتر از10درصد، مصرف روزانه کلسترول به کمتر از 300 ميلی گرم و همچنين ميزان مصرف كالري خودرا به 60درصد که بصورت کربوهيدرات مصرف مي شدند، محدود مي نمودند. افرادی که در گروه تحت درمان قرار داشتند، توسط يک متخصص تغذيه حداقل دوبار ويزيت می شدند تا تغذيه مطلوب آنان مورد ارزيابی قرار داشه باشد. اما 136 نفر از افراد باقيمانده ( به عنوان گروه تحت کنترل ) مشاوره تغذيه ای دريافت نکردند.
افرادی که در گروه تحت درمان قرار داشتند، بطور دقيق و به مدت طولانی تری زير نظر قرار گرفتند و نسبت به ساير افراد گروه کنترل ،سالهای بيشتری را بعد از آسيب بسر بردند. برهمين اساس تغييرات ايجادشده در نمودارهاي مربوط به لیپيدخون آنان مورد تجزيه وتحليل قرارگرفت و تفاوتهابرحسب سن و مدت زمان بعد از آسيب ، کنترل گرديد. خلاصه ای از نتايج حاصله به اين شرح ارائه گرديد:
کلسترول کل: در گروه تحت درمان بطور چشمگيری کاهش نشان می داد،درحالي كه در گروه تحت کنترل مختصري افزايش نشان می داد.همچنين در 69درصد از افراد تحت درمان کاهش نشان می داد که در مقايسه با آن اين ميزان در گروه کنترل 43درصد بود.
LDL ، در گروه تحت درمان، سير نزولی قابل ملاحظه ای داشت ،در حاليکه در گروه تحت کنترل، افزايش چندانی بين حد مرزی و پيگيری شده نشان نمی داد.همچنين در گروه تحت درمان، 67درصد کاهش LDL داشتند که در مقايسه با آن 47درصد افراد گروه تحت کنترل را شامل می شد.
HDL ،با وجود اينکه هيچ تغيير قابل ملاحظه ای در هر دو گروه نداشت، اما دريک سوم از افراد هر دو گروه، مقادير HDL-C آنان، کمتر از مقدار توصيه شده در حد مرزی بود.
تری گليسريد ( TG) ،اگر چه ميانگين مقادير تری گليسريد، تحت تاثير معاينات گروه قرار گرفته بود، اماباتجزيه و تحليل متغيرها در هر دو گروه، تفاوت چندانی بين مقادير اوليه و مقادير بعدی که پيگيری شده بود، به چشم نمي خورد، ولی در 60درصد از گروه تحت درمان و 45درصد از گروه تحت کنترل ، مقادير TG کاهش نشان مي داد.
parmidas56- همکار انجمن
- Registration date : 2009-01-19
تعداد پستها : 2426
محل سكونت : nurs
مدل گوشي : 206
امتیاز : 4939
ادامه
من طرف parmidas56 الخميس أبريل 30, 2009 12:11 am
نتيجه گيری |
مدارکي از دو سطح تحقيقاتي نشان مي دهد که مشاوره درمورد رژيمهاي غذائی متعارف ( چربی کل روزانه، کمتر از 30درصد کيلوکالری ، چربی اشباع شده کمتر از 10درصد کيلوکالری ، کلسترول کمتر از 300 ميلی گرم، کربوهيدرات 60درصد کيلوکالری ) می تواند ميزان کلسترول کل و LDL را در بين افراد نخاعی که دارای کلسترول کل بيشتر از 200 ميلی گرم در دسي ليتر هستند ، کاهش دهد.
مشاوره غذايی باعث بهبود وضع نمودار چربی می شود. امارژيم های فردي ممکن است با شکايات زيادي همراه باشند ،بنايراين مشاوره بايستی با کارشناسان رسمی ومجرب تغذيه صورت گيرد. |
مکمل اسيد چرب امگا 3
مطالعات اخير براين موضوع اشاره دارند که اسيدهای چرب چندگانه اشباع نشده n3 ( که اصولا" در چربی ماهی و به مقدار کمتری در بذرك، سبوس، کانولا، زيتون و روغن های استخراج شده از گندم و گردوی سياه يافت می شوند) دارای اثراث مفيدی برروي اختلالات قلبی عروقی هستند. از جمله فوايد آنها مي توان اثرات ضدالتهابی، ضدانعقاد خون ،كاهنده چربي خون، باز کننده عروق خوني راذكركرد وبطوركلي ، در تمامی افراد به شكل اوليه و ثانويه در پيشگيری از بيماريهای ایسکمی قلب نقش دارند. ( Hirafuji و همکاران 2003، Simopoulos - 1999 )
· جدول 4-مکمل های غذائی و وضعيت چربی بعد از ضايعه نخاعی
محققان وسال تحقيق كشور،امتيازبندي، طرح تحقيقات، اندازه كل نمونه | روشها | نتايج |
Javierre و همکارانش ، سال 2005 اسپانيا، Downs & Black=15 قبل-بعد N=10 | ويژگي جمعيتي:افرادنخاعي،ASIA:A-D،زمان بعدازضايعه<12سال، روش كار:افرادتحت مطالعه هرروزمقاديري ازDHA(1.5گرم)وEPA(0.75گرم)رابه شكل ژلاتين ،بصورت 6باردرروزهمراه باوعده هاي اصلي غذاي خود مصرف كردند. نتيجه اقدامات : DHA،EPA،كلسترول(كل،HDL،LDL ،(VLDL ،تري گليسيريد،وگلوكزپلاسمابعدازيك شب كامل ناشتابودن طي 3 و6ماه ارزيابي گرديد. | 1- ميزان EPA وDHA (p<0.05)درپاسخ به مصرف مكملها بطورقابل توجهي افزايش مي يابد. 2-دردوره 3 ماهه ومجددا" دردوره 6ماهه، هنگام مقايسه مقاديرEPA قبل وبعدازاجراي طرح،يك افزايش ثبت شده بود. (p<0.05).همين مسئله ، درمورددرصدهاي مربوط بهDHA طي 3 دوره نيزديده مي شد.ويك افزايش قابل توجه ثبت شد.(p<0.05). 3-هيچ تغييري در ميزان كلسترول(كل،HDL ،LDL ،VLDL)،تري گليسيريدها،ياقندمشاهده نگرديد. |
تشريح تحقيقات بعمل آمده
Javierre و همکارانش در سال 2005 ، وضعيت نمودار چربی و قندخون ناشتا رادر 19 نفر از مردان مبتلا به ضايعه نخاعی که طی 3 و 6 ماه از مکملهای غذايی شامل 5/1 گرم اسید دوکوساهگزانوئيک (DHA) و 75/. گرم اسید ایکوساپنتااينوئيک (EPA ) بطور روزانه استفاده نمودند ،را تحت ارزيابی قرار دارند. نتيجه اينكه عليرغم افزايش قابل ملاحظه اي كه در غلظت EPA,DHA پلاسما ايجادگرديد، غلظتهاي گلوكز، کلسترول کل، HDL،LDL، تراكم خيلی پائين کلسترول ليپوپروتئين وگليسيريدها موجود در پلاسما ، در نتيجه مصرف مکمل اسيدچرب n-3 تفاوتهايي را نشان نمی داد.
نتيجه گيری مدارکي در چهارسطح تحقيقاتي وجود دارند که نشان می دهند ،مکملهای غذائی شامل 5/1 گرم DHA و 75/. گرم EPAدرروز،ميزان DHA,EPA پلاسما را افزايش مي دهد،ولی تغييری در کلسترول کل، VLDL,LDL,HDL تری گليسريدها و يا قندخون به وجود نمی آيد. |
غلظت EPA,DHA موجود در خون با مصرف مکملهای غذائی اسيدچرب n-3 افزايش می يابد ،ولی تغييرات قابل ملاحظه ای در وضعيت نمودارچربی مشاهده نمی شود. |
.
parmidas56- همکار انجمن
- Registration date : 2009-01-19
تعداد پستها : 2426
محل سكونت : nurs
مدل گوشي : 206
امتیاز : 4939
ادامه
من طرف parmidas56 الخميس أبريل 30, 2009 12:22 am
ويتامينB12
گزارش شده که ميزان شيوع کمبود ويتامين12 B در افراد نخاعی، بين 7/5 و 19 درصد است ( Petchkrua و همکاران سال 2002 ). علائم کمبود12 B ممکن است بصورت افت حرکتي ( گام برداري )، افسردگی يا خستگی، ضعف اندامهای فوقانی، کاهش حافظه و بدتر شدن وضعيت درد بروزپيداكنند. (Petchkrua و همکاران 2002، Petchkrua و همکاران او 2003). کمبود ويتامين12 B معمولا" با مصرف مکمل ها بر طرف می شود.
Petchkrua و همکارانش در سال 2003، يک مطالعه چند جانبه را بر روی مجموعه خونهايي كه مي گرفتند و بررسي گزارشات پزشکی قبلي انجام دادند ،تا ميزان شيوع کمبود ويتامين12 B را در افراد نخاعی ارزيابی کنند. نتيجه اينكه کمبود ويتامين B12 در 13 درصد از افراد تحت مطالعه گزارش شده بود. ازآنجائي که ناهنجاريهای خونی شايع بودند، علائم بيماريهای عصبی نيز در نيمی از افراد تحت مطالعه مشاهده مي شد. سن اکثر مبتلايان به کمبود ويتامين12 B بين40 تا 50 سال بود که در بين مبتلايان مسن تر 59 ساله ها 9 درصد از مبتلايان به کمبود ويتامين B12را تشکيل می دادند. امابين افرادی که ميزان سن آنان بين 20 تا 39 سال بود، هيچ گزارشی از کمبود ثبت نگرديد. بطوركلي کمبود در بين افراد تحت مطالعه ای که ضايعه نخاعی کامل داشتند، قابل توجه تر بود.
Petchkrua و همکارانش (2002) ، روندنمودارهاي مربوط به بررسي وضعيت بيماران نخاعی راکه ويتامين12 B را طی يک دوره 10 ساله دريافت کرده بودند، دنبال کردند. دراين مطالعه شايعترين علائم در بين افرادي كه ويتامين12 B راکمتر از حد طبيعی و يا غير طبيعی مصرف كرده بودند، به صورت تنزل فعاليتهای حرکتی، افسردگی، خستگی، ضعف بالاتنه، افت حافظه يا دردهای وخيم بود. در اين گزارش، بيش از نيمی از موارد کمبود ويتامين ، در بين اشخاص جوانی بروز پيدا نموده بود، که احتمالا"عوامل خطر ناشناخته اي داشتند. علائم عصبی و يا روحی روانی در 88درصد از مبتلايان به آسيبهای نخاعی ،بعد از مصرف دوزهای بالائی ازمکملهای ويتامين12 B که بصورت خوراکی يا بطور ماهانه بطور تزريقی استفاده شده بود، بهبود يافت. بطوركلي توصيه شده است که متخصصين، غربالگري اوليه و درمان کمبود ويتامين12 B را زودترانجام دهند ونيازي نيست كه حتما"آزمايشات قطعي انجام شود.
در نظر داشته باشيد که هر چه زمينه براي ابتلا به عوارض نورولوژيکی دائم کمتر باشد، هزينه غربالگری به همان نسبت پائين تراست و دراين شرايط دوزهای بالای مکملهای خوراکی راندمان بيشتري خواهند داشت. Petchkrua و همکارانش ( 2002) پيشنهاد دادند که غربالگری و درمان کمبود ويتامين12 B را بايد زودوبموقع انجام داد. درهرحال تحقيقات بيشتری در زمينه شناسائي عوامل خطر مستعدکننده جهت کمبود ويتامين12 B نزد افراد نخاعی در دست اجرا است.
جدول6- مکمل های کراتين جهت فعاليت عضلانی
کراتين بعنوان منبع تامين كننده انرژی مورد نياز انقباضات عضلات در کوتاه مدت عمل می کند. در برخی از بيماريهای عصبی عضلانی، پائين بودن ميزان کراتين درداخل عضلات ،ديده می شود. به همين دليل از مکملهای کراتين جهت تامين نيروی فعاليتهاي عضلانی ،در برخی از افرادی که مبتلا به اختلالات عصبی هستند، استفاده مي شود (Kendall و همکارانش 2005 ) .
جدول 6-بررسي تاثير کراتين بعداز ضايعه نخاعی
گزارش شده که ميزان شيوع کمبود ويتامين12 B در افراد نخاعی، بين 7/5 و 19 درصد است ( Petchkrua و همکاران سال 2002 ). علائم کمبود12 B ممکن است بصورت افت حرکتي ( گام برداري )، افسردگی يا خستگی، ضعف اندامهای فوقانی، کاهش حافظه و بدتر شدن وضعيت درد بروزپيداكنند. (Petchkrua و همکاران 2002، Petchkrua و همکاران او 2003). کمبود ويتامين12 B معمولا" با مصرف مکمل ها بر طرف می شود.
Petchkrua و همکارانش در سال 2003، يک مطالعه چند جانبه را بر روی مجموعه خونهايي كه مي گرفتند و بررسي گزارشات پزشکی قبلي انجام دادند ،تا ميزان شيوع کمبود ويتامين12 B را در افراد نخاعی ارزيابی کنند. نتيجه اينكه کمبود ويتامين B12 در 13 درصد از افراد تحت مطالعه گزارش شده بود. ازآنجائي که ناهنجاريهای خونی شايع بودند، علائم بيماريهای عصبی نيز در نيمی از افراد تحت مطالعه مشاهده مي شد. سن اکثر مبتلايان به کمبود ويتامين12 B بين40 تا 50 سال بود که در بين مبتلايان مسن تر 59 ساله ها 9 درصد از مبتلايان به کمبود ويتامين B12را تشکيل می دادند. امابين افرادی که ميزان سن آنان بين 20 تا 39 سال بود، هيچ گزارشی از کمبود ثبت نگرديد. بطوركلي کمبود در بين افراد تحت مطالعه ای که ضايعه نخاعی کامل داشتند، قابل توجه تر بود.
Petchkrua و همکارانش (2002) ، روندنمودارهاي مربوط به بررسي وضعيت بيماران نخاعی راکه ويتامين12 B را طی يک دوره 10 ساله دريافت کرده بودند، دنبال کردند. دراين مطالعه شايعترين علائم در بين افرادي كه ويتامين12 B راکمتر از حد طبيعی و يا غير طبيعی مصرف كرده بودند، به صورت تنزل فعاليتهای حرکتی، افسردگی، خستگی، ضعف بالاتنه، افت حافظه يا دردهای وخيم بود. در اين گزارش، بيش از نيمی از موارد کمبود ويتامين ، در بين اشخاص جوانی بروز پيدا نموده بود، که احتمالا"عوامل خطر ناشناخته اي داشتند. علائم عصبی و يا روحی روانی در 88درصد از مبتلايان به آسيبهای نخاعی ،بعد از مصرف دوزهای بالائی ازمکملهای ويتامين12 B که بصورت خوراکی يا بطور ماهانه بطور تزريقی استفاده شده بود، بهبود يافت. بطوركلي توصيه شده است که متخصصين، غربالگري اوليه و درمان کمبود ويتامين12 B را زودترانجام دهند ونيازي نيست كه حتما"آزمايشات قطعي انجام شود.
در نظر داشته باشيد که هر چه زمينه براي ابتلا به عوارض نورولوژيکی دائم کمتر باشد، هزينه غربالگری به همان نسبت پائين تراست و دراين شرايط دوزهای بالای مکملهای خوراکی راندمان بيشتري خواهند داشت. Petchkrua و همکارانش ( 2002) پيشنهاد دادند که غربالگری و درمان کمبود ويتامين12 B را بايد زودوبموقع انجام داد. درهرحال تحقيقات بيشتری در زمينه شناسائي عوامل خطر مستعدکننده جهت کمبود ويتامين12 B نزد افراد نخاعی در دست اجرا است.
متخصصين بالينی بايستی غربالگری را جهت درمان کمبود ويتامين12 Bزودترانجام دهند. |
جدول6- مکمل های کراتين جهت فعاليت عضلانی
کراتين بعنوان منبع تامين كننده انرژی مورد نياز انقباضات عضلات در کوتاه مدت عمل می کند. در برخی از بيماريهای عصبی عضلانی، پائين بودن ميزان کراتين درداخل عضلات ،ديده می شود. به همين دليل از مکملهای کراتين جهت تامين نيروی فعاليتهاي عضلانی ،در برخی از افرادی که مبتلا به اختلالات عصبی هستند، استفاده مي شود (Kendall و همکارانش 2005 ) .
جدول 6-بررسي تاثير کراتين بعداز ضايعه نخاعی
محققان وسال تحقيق كشور،امتيازبندي، طرح تحقيقات، اندازه كل نمونه | روشها | نتايج |
Kendall و همکارانش ، سال 2005 امريكا،PEDro=9،RCT ابتدائيN=9،نهائيN=8 | ويژگي جمعيتي:افرادنخاعي،علت ضايعه بيان نشده ،ميانگين مدت زماني كه ازضايعه مي گذرد 16.5سال ،ASIA_A_C سطح ضايعه C5/C6. روش كار:افرادتحت مطالعه بطورتصادفي به دوگروه تقسيم شدند.هردوگروه كراتين يامشابه آن رادريافت كردند،بعدازيك دوره استراحت ،آنها داروهاي ديگري دريافت كردند. نتيجه اقدامات :فعاليت دست بااستفاده ازGRTارزيابي شد. ميزان استقلال فعاليت افرادتحت مطالعه بطوركامل اندازه گيري شد.وضعيت خوردن،نظافت،لباس پوشيدن، وجابجائي آنان تحت مشاهده قرارگرفت. | هيچ يافته ي قابل توجهي بين مواردزير ثبت نشده بود: 1- داروهاي مشابه ومكملها 2-مدت زمان استقامت هردوگروه 3-يا ميانگين مجموع مقاديرGRTمربوط به كراتين وداروهاي مشابه. |
parmidas56- همکار انجمن
- Registration date : 2009-01-19
تعداد پستها : 2426
محل سكونت : nurs
مدل گوشي : 206
امتیاز : 4939
رد: مباحث تغذیه بعد از آسیب های نخاعی
من طرف علي الجمعة أكتوبر 23, 2009 2:31 am
بسيار بسيارمطالبتون جالب بودن،خسته نباشيد.
علي- همکار انجمن
- Registration date : 2009-01-30
تعداد پستها : 2095
آدرس پستي : alikhorshidi2009@yahoo.com
مدل گوشي : N70
امتیاز : 4415
مواضيع مماثلة» راه رفتن بعد از آسیب نخایی
» کدام روغن در اثر حرارت کمتر آسیب می بیند؟
» ارتباط با افراد ضایعه نخاعی
» درباره نخاع و آسيب نخاعی بيشتر بدانيم
» درمان بیماران ضایعه نخاعی با تزریق سلولهای شوان
» کدام روغن در اثر حرارت کمتر آسیب می بیند؟
» ارتباط با افراد ضایعه نخاعی
» درباره نخاع و آسيب نخاعی بيشتر بدانيم
» درمان بیماران ضایعه نخاعی با تزریق سلولهای شوان
صفحه 1 از 1
صلاحيات هذا المنتدى:
شما نمي توانيد در اين بخش به موضوعها پاسخ دهيد