سقوط و فرو ريختن دبي

اين مقاله در نيويورك تايمز(١١ فوريه ٢٠٠٩) منتشر شده , كه نوشته زير ترجمه بخش هاي مهم اين مقاله است.
سوفياي ٣۴ ساله، خانمي فرانسوي است كه حدود يكسال پيش براي استخدام در يك شركت تبليغاتي به دوبي نقل مكان كرد. او آن چنان اعتمادي به اقتصاد دوبي كه بطور سرسام آوري در حال رشد بود، داشت كه آپارتماني به قيمت ٣٠٠٠٠٠ دلار با وام مسكن ١۵ ساله خريداري كرد.امروز او مانند بسياري از خارجيان ديگر كه در دوبي كار مي كنند از كار اخراج شده و خود را در برابر خطر اخراج از اين شهر خليج فارس مي بيند. وضعيت ٩٠ درصد خارجيهاي شاغل در دوبي مشابه وضعيت سوفياست. او مي گويد: "من واقعا از آنچه كه در حال وقوع است به وحشت افتاده ام... اگر نتوانم بدهي خود را بپردازم، و اگر نتوانم كار جديدي پيدا كنم، بمن گفته اند كه كارم به زندان مخصوص بدهكاران خواهد كشيد."درحاليكه اقتصاد دوبي در حال سقوط آزاد است، روزنامه ها گزارش مي دهند كه حدود سه هزار ماشين كه صاحبان آنها، آنها را در پاركينگ فرودگاه رها كرده و از كشور گريخته اند، پارك شده است.گفته مي شود كه برخي از آنان كه از كشور گريخته اند تمام موجودي خود از كارتهاي اعتباريشان را نقد كرده اند و يك يادداشت عذرخواهي هم بر روي شيشه جلوي اتوموبيل چسبانده اند. كساني كه شغل خود را در دوبي از دست مي دهند بايد ظرف يكماه كشور را ترك كنند... اين امر باعث مي گردد كه ميزان خرج كردن در كشور كاهش يابد، خانه ها يكي پس از ديگري خالي شود و قيمت ملك پائين بيايد. بعضي از بخشهاي دوبي بر اثر اين سقوط مارپيچ اقتصاد كه در روزگاري نه چندان دور ابرقدرت خاورميانه بشمار مي رفت به شكل شهر ارواح درآمده است. هيچكس از عمق فاجعه اقتصادي كه در دوبي اتفاق افتاده آگاهي كامل ندارد اما آنچه كه مشخص است اينست كه دهها هزار نفر دوبي را ترك كرده اند، قيمت ملك در دوبي به نحو خورد كننده اي پائين آمده و پروژه هاي بزرگ ساختماني متوقف يا بكلي منحل شده اند. با اينهمه حكومت حاضر نيست كه هيچ نوع اطلاعاتي در اختيار جهان خارج بگذارد و باين صورت است كه شايعات در دوبي جان مي گيرند و بيش از پيش به اعتماد عمومي و اقتصاد دوبي ضربه مي زند. قانون جديدي كه به رسانه ها اعلام شده اينست كه اگر رسانه اي شهرت و يا وضعيت اقتصادي كشور را با درج اخبار و يا گزارشهائي به خطر بياندازد، به مجازاتي تا مرز يك ميليون درهم (در حدود ٢٧٢ هزار دلار)، روبرو خواهد شد. گفته مي شود كه همين امر باعث شده كه گزارش در مورد بحران دوبي به حالت سكون درآيد. گزارش روزنامه هاي محلي در ماه گذشته حاكي از آن بود كه هر روز ١۵٠٠ ويزا در دوبي باطل مي شود.آنچه كه مسلم است قيمت ملك كه بطور فاحشي ظرف شش سال اوج گيري اقتصاد دوبي افزايش يافته بود، تنها ظرف دو يا سه ماه گذشته، ٣٠ درصد و يا حتي بيشتر هم افت داشته است. شركت موديز (Moody's) كه شركتها را درجه بندي مي كند هفته گذشته اعلام كرد كه احتمالا شش شركت عظيم متعلق به حكومت را با توجه به وخامت اوضاع اقتصادي در دوبي تنزل درجه خواهد داد. تعداد ماشين هاي لوكس براي فروش روز به روز افزايش مي يابد، اين ماشينها گاه ۴٠ درصد زير قيمت دو ماه پيش به فروش مي روند. خيابانهاي دوبي كه هميشه مملو از ماشين و ترافيك بود، اين روزها خلوت است.اين روزها خارجيهائي كه براي يك زندگي بهتر بار خود را بسته و به دوبي آمده بودند، معتقدند كه شكوفائي اقتصاد دوبي چيزي جز يك فريب نبوده است. شايعات به سرعت پراكنده مي شوند: جزيره مصنوعي پالم جميره (Palm Jumeira) كه نشان افتخار پروژه هاي ساختماني دوبي بود در حال نابود شدن است. وقتي شيرهاي آب هتلها را باز مي كنيد به جاي آب، سوسك از آنها بيرون مي آيد.. حمزه صياب ٢٧ ساله، مهندسي است از عراق كه از سال ٢٠٠۵ در دوبي مشغول بكار بوده و شش هفته پيش كار خود را از دست داد. دوبي جاي بسيار خوبي براي مهندسين جوان بود، حداقل حقوق براي يك مهندس ساختمان با چهار سال سابقه كار، حدود ۴٠٠٠ دلار در ماه بود.حمزه صياب امروز بيكار است و اغلب وقت خود را در يك كافي شاپ در مركز خريد ابن بطوطه مي گذراند. اگر نتواند تا چند روز ديگر كار پيدا كند مجبور است كه دوبي را ترك كند. او مي گويد، عراق جاي خطرناكيست و بايد راهي اردن شوم. گرفتاري ديگر اينست كه هنوز ١٢ هزار دلار به بانك براي هوندا سيويكي كه خريده بدهكار است و بايد اول اين پول را از پدر خود قرض كرده و بپردازد. او مي گويد دوستانش ماشين هاي تجملي خريده اند، امروز هيچ كدام كار ندارند و براي فروش ماشين ها در حال دست و پا زدن هستند. صياب هم چنين مي گويد، كار ما شده خوابيدن، سيگار كشيدن و قهوه خوردن و بعد احساس سردرد بخاطر شرايطي كه در آن هستيم