كشوري كه دختران و پسران حق عاشق شدن ندارند و رهبري كه عاشق يانگوم است!!

از محدوديت‌هاي اجتماعي و سياسي كم نظير كشور كره شمالي در حوزه هاي مختلف تا كنون بسيار شنيده شده است. حتي بازيكنان تيم ملي فوتبال كه در رقابت هاي جام جهاني 2006 و 2010 با اين تيم شرق آسيا هم گروه بودند، داستان هاي عجيبي از آنچه در پيونگ يانگ ديده‌اند نقل مي‌كردند.
چند دهه قبل مائو، رهبر چين، دنيا را چنين تقسيم كرد: جهان اول و جهان سوم. اين سنجه‌اي شد براي ديگر آدم‌هاي سياسي دنيا. اما امروز بسياري جهان را به شيوه‌اي ديگر تقسيم مي‌كنند: «جايي كه غذا زياد است و اشتها كم و جايي كه غذا كم است و اشتها زياد.» اگر به چنين رده‌بندي‌اي قائل باشيم آنگاه بايد كره‌شمالي را در رديف كشورهايي قرار دهيم كه در گروه دوم قرار دارند: جايي كه غذا كم است و اشتها زياد.

قوانين عجيب
ورود خارجي‌ها به كره‌شمالي ممنوع است مگر به صورت گروهي و با نظارت ماموران اين كشور. در كره‌شمالي نبايد دنبال مثلا چنين مصرعي بگرديد: «گويند كه لحظه‌اي است روييدن عشق...» چون چنين چيزي اصلا وجود خارجي ندارد. در كره‌شمالي كسي حق انتخاب همسر و ازدواج ندارد، مگر با موافقت وزارت اطلاعات و امنيت آن كشور. يعني دختر و پسري كه عاشق هم شده‌اند بايد گزارش كاملي از نحوه عاشق شدنشان، دليل دل بستن، ميزان علاقه و احساسي كه نسبت به هم دارند و خيلي چيزهاي ديگر را در چند صفحه بنويسند و تحويل مقامات امنيتي بدهند تا نوبت مصاحبه‌شان شود.
قبل از مصاحبه، سيستم‌هاي امنيتي و نظامي‌كره‌شمالي دختر و پسر را بررسي مي‌كنند و در نهايت اگر مورد مشكوكي ديده نشود، براي ازدواج آن دختر و پسر جوان مجوز صادر مي‌كنند. تازه كار به اين هم ختم نمي‌شود. بعد از ازدواج بايد تعهد بدهند كه اگر يكي از زوجين احساس كرد ديگري افكاري غربي دارد يا دلش با كيم جونگ ايل نيست، بدون هيچ رودربايستي او را تحويل مقام‌هاي امنيتي بدهد. در اين كشور مردم اجازه ندارند از روستا يا شهر محل اقامت خارج شوند مگر با اجازه مقام‌هاي امنيتي و اين يعني زندگي در بزرگ‌ترين پادگان جهان؛ كره‌شمالي.
روزنامه گاردين در مطلبي با عنوان «ترفندهاي دموكراتيك» به تلاش مردم و نيروهاي اصلاح‌طلب اين كشور براي برقراري دموكراسي اشاره كرده و در اين رهگذر دو قانون عجيب ديگر را هم به مخاطب عرضه كرده‌است. نخست آنكه دولت كره‌شمالي معمولا كمك‌هاي غذايي خارجي را نمي‌پذيرد چون معتقد است اين غذاها ممكن است روي افكار مردم اثرات نامطلوب بگذارند و باعث تهاجم فرهنگي عليه نظام كمونيستي شوند.
دومي‌كه از اولي عجيب‌تر است به نوعي برشي است مقطعي از فضاي مطبوعاتي اين كشور: «انتشار هر نوع خبر ناخوشايند سياسي، اجتماعي، اقتصادي و... كه مربوط به كره‌شمالي باشد، ممنوع است. هر گونه انتقاد از نظام كمونيستي و مقامات آن نيز جرم تلقي مي‌شود. 12 روزنامه در اين كشور منتشر مي‌شوند اما خبرنگار ندارند! اين روزنامه‌ها موظفند هر روز خبرهايي را كه از وزارت اطلاعات و امنيت دريافت مي‌كنند، عينا منتشر كنند. فقط برخي از مقالات آنها با هم فرق مي‌كند».
پيشواي عجيب
«به دستور پيشواي كره‌شمالي در دانشگاه پيونگ يانگ فيلم اوليور توئيست كه داستانش متعلق به 200 سال پيش است براي دانشجويان نمايش داده شد. بعد مسؤولان به دانشجويان گفته‌اند خودتان خيابان‌هاي لندن را ببينيد و قضاوت كنيد كه ما پيشرفته‌تر هستيم يا اروپايي‌ها!!».

خانواده‌اي عجيب
اينكه گفته مي‌شود در كره‌شمالي خانواده مفهوم ديگري دارد كاملا درست است؛ چون اهل خانواده حتي از هم مي‌ترسند كه مبادا براي يك مشت دلار، همديگر را بفروشند. اما خانواده عجيبي هم در اين كشور وجود دارد كه هر روز اخبار تازه‌اي درباره‌اش شنيده مي‌شود ولي هيچ منبع خبري خارجي آن را رد يا تاييد نمي‌كند: خانواده كيم. روزنامه هرالد تريبون درباره خانواده پيشوا نوشته: «افراد اين خانواده تنها افراد زنده كره‌شمالي هستند كه بيش از 200 گرم گوشت گاو در ماه مصرف مي‌كنند!
مصرف سرانه گوشت گاو در اين كشور در سال 2000 كمتر از دو گرم براي هر نفر بود و به همين دليل مردم، بيش از دو دهه است كه گوشت‌ حيوانات ديگري را جايگزين كرده‌اند. اين خانواده ضمنا بزرگ‌ترين سينماي اين كشور را در كاخ رياست‌جمهوري دارند و بهترين آثار سينمايي را بر خلاف قوانين جاري جامعه تماشا مي‌كنند».

اما رسوايي اخلاقي اين «پيشواي عزيز» هم در نوع خود جالب است
سال گذشته روزنامه شيكاگوتريبون درباره اين رسوايي اخلاقي نوشت: «مدت‌هاست كه چند زن و دختر از پيشواي كره‌شمالي شكايت دارند اما ترس از برخوردهاي قهري، آنها را به سكوت وادار كرده است.» اين ادعا چندي بعد از سوي روزنامه سان هم تاييد شد، اما نمي‌توان مدركي رو كرد و او را به استناد آن، مجرم شناخت. پيشواي كره‌شمالي مانند پدرش از پرواز مي‌ترسد و هميشه با قطار شخصي‌اش مسافرت مي‌كند.

كنستانتين پوليكوفسكي كه راننده قطار شخصي او در روسيه بود، پس از بازديد او از آن كشور گفت: «او هر روز شام و ناهار خرچنگ زنده مي‌خورد، يعني آن را آب‌پز مي‌كرد.» ... ساير ويژگي هاي رهبر كره شمالي در اين گزاشر به نقل از اين راننده بر شمرده شده است.
همچنين مي‌خوانيم:‌ از ميان ورزش‌هاي جهان او عاشق بسكتبال، خاصه بازي‌هاي ليگ حرفه‌اي آمريكاست و كماكان مايكل جردن را بهترين بازيكن تاريخ بسكتبال، مي‌داند.
جالب اين كه پخش زنده مسابقات خارجي در كره‌شمالي ممنوع است و NBA هم هيچگاه از تلويزيون دولتي پخش نمي‌شود. اطرافيانش مي‌گويند او گلف‌باز خوبي است و امتيازهاي خوبي را درو مي‌كند. جالب اينجاست كه هزينه خريد يك توپ گلف در كره‌شمالي معادل حقوق سه ماه يك كارمند ساده است...

آيا مي‌دانيد ...

• در چين براي خوش‌آمدگويي به كيم جونگ ايل، مسؤولان همراه هيات كره‌جنوبي يك «پَك» كامل سريال جواهري در قصر يا همان يانگوم خودمان را دو دستي تقديم ايشان كردند چون واله و شيداي اين هنرپيشه اهل كره‌جنوبي است!

• آرم شلوغ كره‌شمالي نشان‌دهنده پيشرفت‌هاي تكنولوژيك و فني كره‌شمالي در فناوري‌هاي روز و زيرساختي است. چيزي كه تنها در نماد اين كشور و بين سخنان كيم جونگ ايل ديده مي‌شود.

• در تصوير معروفي كه تركيبي از عكس‌هاي شب از همه نقاط جهان است تنها كره شمالي، كوه‌هاي هيماليا ، صحراي آفريقا، جنگل آمازون و قطبين تاريك هستند. البته تنها مورد اول مسكوني است!