از تولد تا مرگ ستارگان

خورشید و اغلب ستارگان دیگر از گاز و ماده ای گاز مانند و بسیار داغ به نام پلاسما تشکیل شده اند . با این حال برخی از ستارگان نیز که کوتوله سفید و ستاره های نوترونی نامیده می شوند ترکیبی از بسته های محکم اتمی یا ذرات تشکیل دهنده اتم می باشند . این گونه ستارگان از هر چیزی که در زمین هستند و یافت می شوند ، چگالتر و متراکمترند ..... ادامه دارد

و در ادامه مطلب

ستارگان در ابعاد گوناگونی وجود دارند. شعاع خورشید 695500 کیلو متر است . ستاره شناسان خورشید را جزء ستارگان کوچک می دانند چرا که دیگر انواع ستارگان بسیار از خورشید ما بزرگترند. شعاع گونه ای از ستارگان که به آنها ستارگان ابر غول می گویند ، 1000 برابر شعاع خورشید است . کوچکترین نوع ستارگان ، ستارگان نوترونی هستند که شعاع برخی از آنها تنها 10 کیلو متر است. .... ادامه دارد

در حدود 75 درصد ستارگان جزء مجموعه های دو تایی هستند دو تایی یک جفت ستاره است که دوعضو آن دور یکدیگر می چرخند .خورشید جزء این ستارگان نیست اما نزدیکترین ستاره به خورشید پروکسیمای سنتوری (قنطورس) نام دارد جزء یک مجموع چند ستاره ایست که آلفای سنتوری A و آلفای سنتوری B شامل آن می شوند. فاصله خورشید تا پروکسیما بیش از 40 تریلیون کلیو متر معادل 2/4 سال نوریست..........

ستاره ها در گروهی به نام کهکشان گردهم جمع امده اند .تلسکوپها تا کنون کهکشانهایی را در فاصله 12 بیلیونی تا 16 بیلیونی سال نوری نشان داده اند .خورشید در کهکشان راه شیری قرار گرفته است و یکی از 100 بیلیون ستاره ای است که در آن می باشد .در جهان بیش از 100 بیلیون کهکشان وجود دارد و تعداد ستاره های هر کدام به طور متوسط 100 بیلیون می باشد .بنابر این بیش از 10 بیلیون ترلیون ستاره در کائنات وجود دارد .اما اگر ما در شبی به آسمان صاف و به دور از نور شهر به آسمان نگاه کنیم ، البته بدون کمک تلسکوپ یا دور بین دو چشمی ، تنها 3000 ستاره خواهیم دید .

ستارگان نیز مانند انسانها دوره حیات دارند . آنها متولد می شوند ، دورانی را سپری می کنند و در نهایت میمیرند.خورشید حدود 6/4 بیلیون سال پیش متولد شده و تا بیش از 5 بیلیون سال دیگر هم عمر خواهد کرد .سپس شروع به بزرگ شدن می کند تا اینکه به یک غول سرخ تبدیل شود . در اواخر عمر خود ، لایه های بیرونی خود را از دست می دهد و هسته باقی مانده که کوتوله سفید خوانده می شود ، تدریجاً نور خود را از دست می دهد تا اینکه به کوتوله سیاه تبدیل گردد.

ستاره های دیگر به طرق مختلف مراحل عمر خود را سپری خواهند کرد .برخی از آنها مرحله غول سرخ را پشت سر نمی گذارند . به جای آن مستقیماً وارد مرحله کوتوله سفید و سپس کوتوله سیاه می شوند . در صد کمی از ستارگان نیز در پایان عمر خود را دچار یک انفجار مهیب به نام ابر نواختر می شوند..................> مبحث بعد ستارگان در شب

ستارگان در شب

اگر شما شبی به آسمان نگاه کنید متوجه خواهید شد که بنظر می رسد درخشش آنها کم و زیاد می شود و اصطلاحاً ستاره ها چشمک می زنند .حرکتی بسیار آهسته نیز در ستارگان آسمان دیده می شود . اگر مکان چندین ستاره را در مدت چند ساعت دقیقاً برسی کنید مشاهده خواهید کرد که همه ستارگان به آرامی به دور یک نقطه کوچک در آسمان در گردشند.

چشمک زدن ستارگان و کم و زیاد شدن درخشش آنها به دلیل حرکت جو زمین است .نور ستارگان به صورت پرتوهای مستقیم وارد جو می شوند.حرکت هوا دائماً مسیر پرتوهای نور را تغییر می دهد...................> با ما باشید

درخشش ستارگان

میزان درخشندگی ستارگانی که نور آنها به ما می رسد به دو عامل بستگی دارد . یک، درخشش واقعی ستاره که در اصل مقداری انرژی نورانیست که از آن متساطع می شود.دو، فاصله ستاره از زمین. یک ستاره نزدیک که کم نور است می تواند بسیار درخشانتر از یک ستاره دور دست اما بسیار درخشان به نظر آید . برای مثال : آلفا سنتوری A بسیار نورانیتر از یک ستاره ریگل (رجل الجبار) دیده می شود.این در حالیست که آلفا سنتوری A تنها 100000/1 ریگل انرژی نورانی تولید می کند در عوض فاصله آن از زمین تنها 325/1 فاصله ریگل از زمین است.

خسته نباشيد
بسيار مطالب عالي هست. ادامه بده
شما پستها رو تا يه اندازه خاصي ميتوني بنويسي. اگر زياد طولاني بشود ايراد ميگيره.
به نظر من سعي كن نوشته ها رو طولاني كه شد در پست جديد قرار بده
تشكر

طلوع وغروب

وقتی از نیم کره شمالی زمین به آسمان نگاه می کنیم ،ستارگان به دور نقطه ای که به آن قطب شمال سماوی می گوئیم بر خلاف جهت عقربه های ساعت در چرخشند .چنانچه در نیم کره جنوبی زمین باشیم و به آسمان نظر بیندازیم ، ستارگان هم جهت با عقربه های ساعت و به دور نقطه ای که به آن قطب جنوب سماوی می گوئیم ، حرکت می کنند . در طی روز ، خورشید نیز بر فراز آسمان ، هم جهت و هم سرعت با دیگر ستارگان در گردش است. اما واقعیت این است که حرکتهایی که ما شاهد هستیم بر اثر جابجا یی واقعی ستارگان روی نمی دهد ، بلکه همه آنها بدلیل حرکت غرب و شرق زمین به حول محور خود اینچنین به نظر می آیند. برای ناظری که روی زمین ایستاده ، زمین ثابت و خورشید و ستارگان در حال حرکت گردشی بنظر می رسند.

اسامی ستارگان

اجداد ما شاهد بوده اند که ستارگان مشخصی بر اساس الگوها یی شبیه به چیزهای نظیر پیکر انسان ، حیوانات و یا اشیاء شناخته شده ، در کنار یکدیگر قرار می گیرند . بعضی از این الگوها ، که به نها صور فلکی می گوئیم ، یاد آور شخصیتهایی اسطوره ای هستند . برای مثال ، صورت فلکی اوریون (شکارچی) به یاد یک قهرمان اسطوره ای یونانی نامگذاری شده است .

امروز ستاره شناسان از این اسامی باستانی برای نامگذاری علمی ستارگان استفاده می کنند. اتحادیه بین المللی نجوم (IAU) ، مجری نامگذاری اجرام سماوی ، به طور رسمی 88 صورت فلکی را شناسایی کرده است. این صور همه آسمان ما را پوشانده است .در بیشتر موارد برای نامگذاری درخشانترین ستاره در هر صورت فلکی از حرف آلفا (نخستین حرف در الفبای یونانی) در قسمتی از نام علمی آن استفاده میشود .برای نمونه نام علمی ستاره ولگا، درخشانترین ستاره در صورت فلکی لیرا ، آلفای لیرا است.

حرف بتا به دومین ستاره درخشان در هر صورت فلکی اختصاص دارد و گاما برای سومین ستاره درخشان صورت فلکی بکار می رود .به همین شکل در نامگذاری 24 ستاره درخشان در هر صورت فلکی از 24 حرف زبان یونانی استفاده می شود . با تمام شدن 24 حرف ، اعداد بکار گرفته می شوند.به دلیل طولانی شدن عدد مربوطه به ستارگان کشف شده ، IAU از سیستم جدیدی برای نامگذاری ستارگانی که کشف می شوند ، استفاده می کنند. اغلب اسامی جدید تشکیل شده از حروف اختصاری ، به همراه گروهی از نشانه ها می باشند . حروف اختصاری ، نشانگر نوع ستاره است و اطلاعاتی درباره ستاره بیان می کند . برای مثال ، ستاره 6350-1302 PSR J یک تیپ اختر است .از آنجا که حرف اختصاری ، PSR در نام آن وجود دارد . اعداد 1302 و 6350 بیانگر موقعیت و مکان این ستاره (بعد و میل آن ) در آسمان می باشند . حرف J مبین آن است که مکان ستاره در دستگاه اندازه گیری J2000 اعلام شده است.

قدر و تابندگی ستاره

قد و تابندگی ستاره یک سیستم شماره گذاری برای تعیین میزان درخشندگی ستارگان است و توسط ستاره شناسان یونانی ، هیپارکوس، در سال 125 قبل از میلاد ابداع شد. هیپارکوس گروهی از ستارگان را بر اساس میزان درخشندگی آنها که از زمین به چشم می خورد ، شماره گذاری کرد. او شماره 1 را به درخشانترین ستارگان اختصاص داد ، شماره 2 از آن ستارگان با درخشندگی کمتر از ستارگان قدر 1 می باشد. و به همین ترتیب به قدر 6 رسید که آنها کم نورترین ستارگان آسمان بودند.

امروز ستاره شناسان به درخشش ستارگان که از زمین رویت می شوند قدر ظاهری می گویند. آنها هیپارکوس را توسعه دادند تا بتوانند درخشندگی واقعی ستارگان، چیزی که قدر مطلق ستاره نامیده می شود ، را نیز با آن بیان کنند. بر اساس دلایل فنی ، قدر مطلق یک ستاره برابر است با قدر ظاهری آن ، برای ناظری که در فاصله 6/32 سال نوری از ستاره قرار دارد .

ستاره شناسان همچنین سیستم اندازه گذاری را برای ستارگان پر نورتر از قدر 1 و ستارگان کم نور تر از قدر 6 ، توسعه دادند . ستاره ای که از ستاره قدر 1 پر نور تر است ، قدر آن کمتر از 1 می باشد. برای مثال، قدر ظاهری ستاره ریگل، (رجل الجبار) 12/0 است . قدر ستارگان بسیار نورانی تر ، از صفر نیز کمتر است و شامل اعداد منفی می شود. درخشان ترین ستاره آسمان سیریوس (شباهنگ) است و قدر ظاهری آن 46/1- است . قدر مطلق ستاره ریگل 1/8- است . بر اساس شناختی که ستاره شناسان تا کنون از ستارگان به دست آوردن ، هیچ ستاره ای نمی تواند دارای قدر مطلق درخشانتر از 8- باشد. از طرف دیگر کم نورترین ستارگانی که تاکنون با تلسکوپ رصد شده اند ، قدر ظاهری معادل 28 دارند. بر اساس تئوری قدر مطلق هیچ ستاره ای نمی تواند کمتر از 16 باشد.

تابندگی یک ستاره برابر است با مقدار انرژی که ستاره منتشر می کند. اصطلاحاً به این مقدار انتشار ، قدر ستاره می گویند. دانشمندان عموماً قدرت ستاره را با واحد وات اندازه گیری می کنند. برای مثال قدرت خورشید 400 تریلیون وات است. اما ستاره شناسان قدرت ستاره را با وات نمی سنجند.در عوض میزان تابندگی بر اساس میزان تابندگی خورشید اندازه گیری می کنند. برای نمونه آنها می گویند که تابندگی آلفا سنتوری (قنطورس)3/1 برابر تابندگی خورشید و تابندگی ریگل حدوداً 000/150 برابر خورشید است.

تابندگی به روش ساده با قدر مطلق ستاره در ارتباط است . 5 واحد اختلاف در دستگاه قدر مطلق ستاره برابر است با یک فاکتور از 100 در دستگاه تابندگی .بنابر این ستاره ای با قدر مطلق 2 ، نسبت به ستاره ای با قدر مطلق 7، 100 بار تابناکتر است . ستاره ای با قدر مطلق 3 ،100 بار از ستاره ای با قدر مطلق 2 و 000/10 یار از ستاره ای با قدر مطلق 7 تابناکتر است.

دستت درد نكنه
آفرين

از محبتتون ممنونم باز هم هست توجه کنید .....

رنگ ودما

اگر شما با دقت به آسمان نگاه کنید ، حتی بدون تلسکوپ یا دور بین دو چشمی ، خواهید دید که رنگ ستارگان یا تقریباً قرمز، یا تقریباً زرد و یا تقریباً آبی است . برای مثال : بیتلجوز در صورت فلکی شکارچی یا جبار ، قرمز رنگ به نظر می رسد . ستاره پولوکس مانند خورشید زرد رنگ است .ستاره ریگل تقریباً آبی بنظر می آید.

رنگ یک ستاره به دمای سطحی بستگی دارد . ستاره شناسان دمای ستارگان را با واحدی اندازه گیری کلوین با علامت اختصاری K می سنجند. واحد کلوین از 15/273- درجه سانتی گراد آغاز می شود .بنابر این دمای صفر درجه کلوین برابر است با 15/273- درجه سانتی گراد و دمای بالای صفر درجه سانتی گراد برابر است با 15/273 کلوین.

دمای سطحی ستارگان قرمز تیره تقریباً 2500K می باشد . دمای سطحی ستارگان قرمز روشن ، حدود 3500K است. دمای سطحی خورشید و دیگر ستارگان زرد رنگ در حدود 5500K است. و آخر دمای سطحی ستارگان آبی رنگ بین 10000K تا 50000K می باشد.

گرچه ستارگان را با چشم غیر مسلح، تک رنگ بنظر می رسند اما در واقع آنها طیفی از رنگها را منتشر می کنند. شما می توانید به کمک یک منشور مشاهده کنید که نور خورشید ، به عنوان یک ستاره زرد ، از رنگهای بسیاری تشکیل شده است . و طیف مرئی شامل همه رنگهای رنگین کمان می باشد. این رنگها از قرمز ( که توسط ضعیف تر ین فوتونها ایجاد می شود) تا بفش ( که از قویترین فوتونها ایجاد می شود ) هستند.

نور مرئی یکی از شش پرتوی طبقه بندی شده در رده پرتوهای الکترومغناطیس است. این پرتو از کم انرژی ترین آنها به ترتیب عبارتند از امواج رادیویی (ماکروویو یا موج ریز ، پرتوی رادیویی با فرکانس بالا هستند که در اغلب موارد در گروهی جدا پس از امواج رادیویی مورد مطالعه قرار می گیرند اما در این مقاله آنها در گروه امواج رادیویی نام برده می شود) پرتوهای فرو سرخ ، نور مرئی ، پرتو های فرا بنفش، اشعه ایکس ری و پرتوی گاما . همه این شش گروه از امواج توسط ستارکان منتشر می شود. البته بعضی از ستارگان همه شش پرتوی مذکور را متساطع نمی کنند. ترکیبی از همه این شش گروه را طیف الکترومغناطیس می نامند.